اینجا که می‌شینم و کار می‌کنم، اگه نود درجه سرمو بچرخونم خودم رو می‌بینم و با هر بار دیدن که شاید جمعا شیش هفت بار تو روز بشه، مدتی به خودم خیره می‌شم، سرآخر به خودم یه خنده کوچیک می‌زنم و ادامه می‌دم. پس زمینه یه آهنگ باطل پشت به پشت پخش می‌شه، درست سانِ خودم، رو یه دور باطل چرخ می‌زنم و هربار که به مبدا چرخیدنم می‌رسم، دقیقا همون جاییه که به آینه نگاه می‌کنم. می‌خندم و دور بعد رو شروع می‌کنم. تقریبا چیزی دیگه ‌نمیفهمم ازشرایط، البته بغیر از بعضی ساعت‌ها تو روز که بیش از حد درک می‌کنم شرایط زیستیم رو.